Ο Μεγερχόλντ συλλαμβάνει έναν νέο τρόπο θεατρικής ερμηνείας. Έχοντας τη συναίνεση των αρχών δημιουργεί ένα εργαστήρι, αποκλειστικά αφιερωμένο στη νέα μέθοδο και οργανώνει εκπαιδευτικά σεμινάρια. Η βιο-μηχανική είναι μια μέθοδος δραματικής τέχνης, η οποία βρίσκεται στον αντίποδα του ρεαλισμού. Αναπτύχθηκε στη Σοβιετική Ένωση στις αρχές του 20ού αιώνα από τον σκηνοθέτη Φσέβολοντ Μεγερχόλντ, ο οποίος ενσωμάτωσε στη μέθοδό του στοιχεία από την Κομέντια ντελ Άρτε, από το θέατρο Καμπούκι και από τα κείμενα του σκηνοθέτη και ηθοποιού Κρέιγκ.
(…) οι βάσεις της θεατρικής βιο-μηχανικής τέθηκαν για πρώτη φορά το 1915, στο θεατρικό Εργαστήρι του Μεγερχόλντ κατά την περίοδο που δημιουργούσε στο Πίτερμπουργκ. Οι αρχικές εργασίας για τη συνειδητοποίηση της νέας κινησιολογίας του ανθρωπίνου σώματος, ήταν αποτέλεσμα μελέτης των τεχνικών κίνησης, που χρησιμοποιούσαν οι Ιταλοί κωμικοί της Κομέντια ντελ Άρτε.
Η νέα μέθοδος σκηνικής κινησιολογίας ανέκυψε μετά από μελέτη και βαθύτερη διείσδυση στις βασικές κινήσεις του ανθρωπίνου σώματος, καθώς και στη δυνατότητα του ανθρώπου –όταν βρίσκεται σε κίνηση– να δημιουργεί μια νέα μηχανική, μια νέα κινητική οργάνωση.
Μετάφραση από τα ρωσικά: Ελένη Κατσιώλη – Βιβλιονέτ
Βιβλία ρωσικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Λέμβος:
Διηγήματα – Λέων Τολστόι
Διηγήματα – Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
Διηγήματα – Νικολάι Γκόγκολ
Διηγήματα – Άντον Τσέχοφ
Στη φωτεινή πλευρά του δρόμου – Ντίνα Ρούμπινα
Νήσος Σαχαλίνη – Άντον Τσέχοφ
Η ιστορία του Πουγκατσόφ – Αλεξάντρ Πούσκιν
Τα απομνημονεύματα της πριγκίπισσας Μαρίας Βαλκόνσκαγια
Η μάσκα και η ψυχή – Φιόντορ Σαλιάπιν
